شاید خسته باشم .. 

شاید داغ های پی در پی سطح انرژیمو خیلی پایین آورده باشه ..

شاید مشکلاتم با همسر و خرابکاری‌های پشت سرهمش انگیزه مو کم کرده باشه .. 

اما .. 

امیدم به خداست .. .نگاهم به آسمونه .. و دنیا هنوز قشنگی های خودشو برام حفظ کرده .. 

شاید نتونم مثل سالهای قبل روزه بگیرم و شدت میگرنم جوری شده که توان و بنیه بدنمو کامل کم کرده باشه ، ولی هنوز لحظات افطار عشق الهی در وجودم روشنایی بخشه وجود نوری هست که خاموشی نداره  .. حتی اگه من لیاقت حضور در مهمانیشو نداشته باشم .. 

شاید بخاطر شرایط کاری همسر و ماه رمضون نتونیم گردشی در شهر و دیدن نوروز داشته باشیم ، ولی هنوز مست عطر بهارنارنجم توی حیاط کوچلوی خونه خودم ..